Niet vanuit Nederland, niet vanuit zijn huis in Rusland, maar vanuit een familiehuis in Frankrijk sprak Pieter Waterdrinker tot de toehoorders en belangstellenden uit Deventer. Te midden van de opkomende narcissen en krokussen. “Leuk want dat maak je met de Russische winter niet mee.” Een korte terugblik op zondagmiddag 14 maart jl.
Uiteraard was een fysieke bijeenkomst met alle belangstellenden niet mogelijk. Pieter Waterdrinker, schrijver van romans en verhalenbundels, was onze tweede beeldschermgast van dit jaar. Hij verhaalt deze middag o.a. over zijn jeugd, waarin lezen en schrijven niet erg voor de hand lagen. Maar het lezen van de roman Eerste liefde van Ivan Toergenjev betekende voor hem een drastische omslag. Waterdrinker werd vanaf die dag een verwoed lezer en dat vooral van de Russische literatuur.
Waterdrinker worstelde aanvankelijk met zijn ambitie als schrijver. Fantasie als vertrekpunt of levenservaring als basis voor zijn schrijverschap? Hij koos voor het laatste. Het voerde hem eerst langs Spanje en later naar Rusland. Uiteindelijk zou het er toch van komen met schrijven. Waterdrinker noemt zichzelf een literaire laatbloeier. “Nu heeft een beetje schrijver op z’n 30e al vijf literaire prijzen op zak.” Eigenlijk is schrijven een hobby. Héél veel tijd ging op aan reizen en schrijven voor andere media. “Maar boeken schrijven is toch het liefste wat ik doe.”
“Boeken schrijven is voor mij een sprong in het duister” zegt Waterdrinker “Ik ben geen schrijver die met een schema werkt. Het zou me vervelen. Ik hou ook van vitaal schrijven, snel schrijven. Door het schrijven krijg je energie en inspiratie. Het komt dan vanzelf.” Een pijnpuntje is er nog wel: er is nog maar een boek van hem in het Russisch vertaald. 20 jaar Poetin helpt daar niet bij. Want uitgevers trappen snel op de rem bij kritische noten.
Gerco Grevers
