Zijn vader vond het geen echt beroep, de leraren op school stimuleerden hem aanvankelijk ook niet, maar uiteindelijk is Bart Moeyaart toch schrijver geworden. Met dank aan pesters op school.
Op zondag 19 december kan Deventer Literair vanwege alle maatregelen niet fysiek samenkomen. Maar uiteindelijk spreken we Moeyaart via een live-verbinding vanuit het Belgische Kalmthout. Daar verhaalt hij hoe hij leerde lezen en schrijven op school. En hoe het zijn verbeelding op gang bracht. Maar ook hoe het was om de zevende zoon te zijn in een gezin en hoe het is om gepest te worden op een jongensschool.
Uiteindelijk ontdekte hij de macht van het schrijven. Schrijven gaf hem een plek, gepest of niet. Met schrijven voelde hij geluk. Daardoor kijkt hij anders naar dingen, luistert hij anders. Komt er heel veel binnen.
Moeyaart volgde daarna zijn innerlijke schrijversstem. Schreef niet specifiek voor jongeren of ouderen, maar kreeg toch de naam van een kinderboekenschrijver. Met als mooie beloning de Astrid Lindgren prijs, de niet-officiële Nobelprijs voor de kinderliteratuur.
Moeyaart, die twee jaar geleden de grote stad verliet voor de rust van Kalmthout (“Zeg maar de Vlaamse Veluwe”), staat inmiddels ook al geruime tijd te boek als dichter. Door een optreden op Poetry International kreeg zijn schrijverschap een nieuwe dimensie. Later zou hij ook nog stadsdichter worden van Antwerpen. Een schrijver met vele talenten, daar is niets teveel aan gezegd.
Wellicht dat we in de toekomst Moeyaart nog eens live kunnen zien in Deventer. Dat zou mooi zijn, want Moeyaart houdt van Deventer, laat hij alvast weten.
Gerco Grevers
