Het was een verhaal dat zijn aandacht had getrokken: tijdens het bouwen van een suikerfabriek in Ethiopië zouden de Twentenaren voor talrijk nageslacht hebben gezorgd, inclusief opa Frans. Maar Jaap Scholten ging richting het Ethiopische Tigray en vond geen bewijs voor deze stelling. De beloofde Ethiopische neefjes en nichtjes waren niet te vinden.
De middag met Jaap Scholten begint met een blik in zijn riante Hongaarse werkkamer. Talrijke boeken zijn daar aanwezig en nadat ons een blik is vergund begint Scholten te vertellen over de wonderlijke geschiedenis van Ethiopië. Nadat de Afrikaanse taart grotendeels was verdeeld op de conferentie van Berlijn (1884-1885) wist Ethiopië op wonderlijke wijze aan kolonisatie te ontsnappen. Het veel sterker geachte Italiaanse leger werd tot staan gebracht. Pas in 1935 moest Ethiopië er als nog aan geloven, maar het was van korte duur. De Engelsen wisten het land in 1941 te bevrijden en daarmee kwam het gebied in een nieuwe fase terecht.
Keizer Haile Selesassie (1892-1975) probeerde de talrijke stammen in Ethiopië te verenigen door modernisering van het land. En zo kwamen ook de Nederlanders binnen in dit deel van Afrika. Ze bouwden fabrieken, waarvan ook de Ethiopiërs zelf mee profiteerden. Tegen deze achtergrond schreef Scholten Suikerbastaard, een boek waarmee hij begon als non-fictie maar voltooide als roman. Maar ongetwijfeld komen ook de non-fictie liefhebbers aan hun trekken.
Gerco Grevers
